اکثر کسب و کارهای جدید به عنوان یک شرکت انفرادی شروع به کار می کنند. این ساده ترین شکل مالکیت برای یک مالک انحصاری است و به چیزی بیش از یک شماره شناسه مالیاتی نیاز دارد. با این حال، هنگامی که نگرانی هایی در مورد مسائل مالیاتی یا بدهی وجود دارد، یا زمانی که کسب و کار صاحبان متعددی دارد، باید انواع دیگر سازمان را در نظر گرفت.
اینکه کدام نوع سازمان برای کسب و کار شما بهترین است به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع کسب و کار، تعداد صاحبان آن، و میزان نگرانی در مورد مسائل مالیاتی و بدهی.
خوراکی های کلیدی
یک شرکت انفرادی به چیزی بیش از یک شناسه مالیاتی نیاز ندارد.
مشارکت توافقی برای تقسیم درآمدهای تجاری است . سهم هر شریک به عنوان درآمد شخصی مشمول مالیات است.
شرکت با مسئولیت محدود مشارکتی است که هر یک از شرکا را از مسئولیت شخصی در قبال بدهی های متحمل شده توسط تجارت محافظت می کند.
شرکت C به خودی خود یک نهاد مالیاتی است و می تواند منجر به مالیات مضاعف شود.
یک شرکت S درآمدها را مستقیماً به شرکا منتقل می کند و شرکای سهام خود را به عنوان درآمد گزارش می کنند.
شراکت
شراکت یک نوع سازمان تجاری ساده برای ایجاد است. این مستلزم توافقی است که ممکن است شفاهی یا کتبی باشد.
در یک مشارکت، مالکان کسب و کار را مدیریت و کنترل می کنند و تمام درآمد حاصل از آن مستقیماً از طریق کسب و کار به شرکا منتقل می شود و سپس بر اساس بخش هایی از درآمد مشمول مالیات می شوند.
شرکا شخصاً در قبال تمام بدهی ها و هر گونه تعهدی که ناشی از عملیات تجاری است مسئول هستند.
شرکت انفرادی و مشارکت ساده ترین انواع سازمان های تجاری هستند. هنگامی که یکی از شرکا کسب و کار را ترک می کند، منحل می شود مگر اینکه توافق نامه ای وجود داشته باشد که اجازه ادامه آن را بدهد. یک قرارداد ادامه کسب و کار معمولاً شرایطی را تعیین می کند که تحت آن شریک می تواند سهمی از تجارت را برای برخی ملاحظات مالی منتقل کند. در همین قرارداد باید سهم شریک متوفی انتقال داده شود تا اعضای بازمانده خانواده غرامت عادلانه ای از بقیه شرکا دریافت کنند.
شرکت با مسئولیت محدود (LLC)
ایجاد یک شرکت با مسئولیت محدود (LLC) مستلزم یک توافق نامه عملیاتی و تشکیل پرونده دولتی است.
مانند مدیران یک مشارکت، صاحبان یک LLC کنترل مستقیم مدیریتی بر شرکت دارند و شرکت ملزم به ارائه اظهارنامه اطلاعاتی به IRS است. مالکان بر اساس درآمدی که مستقیماً از طریق کسب و کار به آنها سرازیر می شود، اظهارنامه های فردی خود را ثبت می کنند. بازگشت اطلاعات نشان می دهد که چقدر درآمد به هر شریک پرداخت شده است.
تفاوت اصلی بین مشارکت و LLC این است که دومی برای جدا کردن دارایی های تجاری شرکت از دارایی های شخصی صاحبان طراحی شده است. که مالکان را از مسئولیت شخصی در قبال بدهی ها و بدهی های شرکت مصون می کند.
از نظر فروش یا انتقال کسب و کار، برای اطمینان از انتقال راحت منافع در هنگام خروج یا فوت یکی از مالکان، به یک قرارداد ادامه تجارت نیاز است.
C Corporation و S Corporation
دو نوع شرکت وجود دارد، شرکت S و شرکت C. هر دو اشخاص حقوقی هستند که با ثبت اساسنامه با دولت رسمیت یافته اند.
تفاوت اصلی بین این دو در ساختار مالیاتی آنها است:
شرکت C به خودی خود یک نهاد مالیاتی است، بنابراین اظهارنامه مالیاتی را ارسال می کند و بر اساس درآمدهای کسب و کار مشمول مالیات می شود. مالیات مضاعف ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سهامداران یا مالکان اظهارنامه های فردی را بر اساس هر درآمدی که در قالب سود سهام از شرکت دریافت می کنند، ارائه دهند.
یک شرکت S شبیه به یک شراکت و LLC است که یک اظهارنامه اطلاعاتی را ارسال می کند. با این حال، درآمد مستقیماً به صاحبان سهام سرازیر می شود، که سپس اظهارنامه های فردی را ارسال می کنند.
در بیشتر جنبه های دیگر، دو ساختار تجاری یکسان هستند. در هر دو مورد، تجارت توسط هیئت مدیره ای کنترل می شود که پاسخگوی سهامداران است. هیئت مدیره تیم مدیریت ارشد را استخدام می کند. دارایی ها و بدهی های تجاری متعلق به شرکت است و فروش یا انتقال منافع با فروش سهام امکان پذیر است.
در نهایت نوع سازمان تجاری انتخاب شده به سطح نگرانی مالکان در مورد کنترل مدیریت، قرار گرفتن در معرض بدهی، مسائل مالیاتی، و مسائل مربوط به انتقال کسب و کار بستگی دارد.
به دلیل پیامدهای مالیاتی و حقوقی موجود، راهنمایی یک مشاور مالیاتی واجد شرایط برای انتخاب مناسب ترین شکل مالکیت ضروری است.